Dag 5/7: Camping Schluchsee - St. Blasien | 22,6km

De wekker gaat om 6:30 en het is dan nog mooi schemerig. We horen de eerste vogels al tsjirpen en we genieten van de rust terwijl de hele camping nog in diepe slaap is. We staan op en pakken de tent alvast in, frissen ons op in de wasruimte en besluiten meteen de eerste 3km terug te lopen naar het grasveld waar we gisteren ook hebben gezeten met het biertje ter afsluiting.

We koken wat water op het brandertje voor koffie en thee en smikkelen heerlijk ons ontbijtje op met nootjes, gedroogd fruit en muesli-vlokken, een master-combinatie als ontbijt!

Nadat we onze energie hebben aangevuld gaan we op pad. De zon is opgekomen en er komen dan al langzaam meer mensen naar de waterkant. We lopen om de Schluchsee heen en hebben dan het eerste feestje van de dag te vieren. We zijn halverwege de tour en hebben de eerste 60km erop zitten.

Wat een heerlijk gevoel is dat zeg, we zijn op de helft! WAUW!

Zodra we precies aan de overkant zijn tegenover de camping begint onze klim de heuvel op en laten we de Schluchsee definitief achter ons. Boven aan het pad draaien we ons nog één keer om voor een laatste blik over het mooie stuwmeer de Schluchsee.

Ondertussen is de zon al flink fel en het begint erg warm te worden. Een echte zomerse dag met krekels en al. Tsjirrup! Tsjirrup!

We lopen verder via bospaden en komen wederom bij een gesloten hut uit bij een groot grasveld, ook met een eigen waterbron waar we onze flessen vullen met heerlijk fris bronwater.

Dan lopen we rond het middag-uur door een heel klein dorpje Althütte en besluiten daar op het grasveld achter een kleine kapel wat te eten en even lekker uit te rusten. We zijn een hele attractie want de buren komen om het half uur even kijken of we niet onze tent daar op gaan zetten. We groeten elke keer beleefd maar krijgen geen respons. Na een uurtje tukken in de schaduw daar achter de kapel pakken we onze spullen weer en lopen door.

Via verschillende grote paden lopen we verder in de richting van St. Blasien en op het moment dat we ons afvragen: “krijgen we dan echt alleen nog maar grote paden?” gaat de route ineens het bos weer in. Een klein paadje, een paadje flink naar beneden en staan we weer tussen de met mos begroeide rotsblokken.

We komen bij een waterval uit en dan ineens ruik, voel en hoor je niets anders dan bos en natuur om je heen. We stoppen om op ons  gemak wat foto’s te maken en alles goed te bestuderen. Dit is de Windbergschlucht en als ik e omdraai dan ziet de waterval er toch wel erg uitnodigend uit voor een fotoshoot met die natte rotsen van de regen en het mooie licht dat door de boomtoppen omlaag komt. Tassen af en de camera tevoorschijn, een zonnestraal erbij maakt het helemaal af.

De volgende foto is ook als afdruk te koop, neem contact op als je interesse hebt.

Een juweeltje verstopt in het bos. Een langere sluitertijd, en zo mooi de elegante beweging van het water vastgelegd.

Als we verder omlaag lopen komen we op een weg uit en lopen zo St. Blasien in bij een tankstation. Daar lopen we even naar binnen voor wat kleine dingetjes en een zakje chips voor later die middag.
St. Blasien is een mooi stadje met een imposante Dom in het midden met zijn grote groene koperen dak.

Het is er gezellig druk met toeristen en terrasjes.
Het is een uur of 16:30 als we uitkomen bij Rosalie, een gezellig thee-huisje met een terrasje aan het water de Alb.

Daar drinken we wat op het terras en snoepen lekker van onze meegenomen chips. Rond 19:00 wordt het dan toch tijd om een plek te zoeken waar we onze tent op kunnen zetten.

We hebben geen camping in de buurt kunnen vinden en hebben onze hoop gevestigd op het bos net buiten St. Blasien terwijl we de Schluchtensteig netjes volgen.

We pikken de bordjes van de Schluchtensteig weer op en verlaten St. Blasien weer via de achterdeur zo lijkt het wel. We lopen achter een gebouw langs en zo de stad uit via een klein steil paadje vervolgen we onze weg omhoog de berg weer op en kijken steeds van wat hoger neer op het mooie stadje St. Blasien.

Het begint af te koelen, de zon is dan al een tijdje onder en de wind begint op te steken. Zo nu en dan hebben we nog een mooi uitzicht op de Dom en we zien deze steeds kleiner en kleiner worden. We lopen toch maar snel door om een plaats te zoeken voor ons tentje, het ziet eruit alsof er wat slechter weer op komst is.

Een beetje dreigend zelfs, doorlopen dus!

Dan na 300m klimmen komen we uit bij de Lehenkopfturm, een grote-, imposante-, houten uitkijktoren bovenop de berg de Lehenkopf (1024m hoogte) met een paar bankjes en een grasveldje erbij. Dat lijkt ons een mooie plek om onze Zpacks Triplex tent (reclame) op te zetten voor de aankomende nacht. In de verte komen dan ook al donkere wolken aandrijven en zo nu en dan zien we daar heel ver weg zelfs een bliksemflits in verschijnen.

Wat een mooi gezicht van zo hoog op de berg.

We zetten onze tent op en gaan van het schouwspel genieten op de bankjes die daar boven op de berg staan.

Terwijl we eten aan het maken zijn zet ik snel mijn statief op om de naderende onweersbui te fotograferen wat een paar schitterende beelden oplevert als ik een lange sluitertijd combineer met het aanlichten van de voorgrond dmv een hoofdlampje.

Het menu voor het diner van dag 5:

• Voorgerecht: een kop lekkere warme thee.

• Simone heeft een zeer smaakvolle Pasta Bolognese van Adventure Food (reclame).

• Herm kiest voor de Cashew Nasi van Adventure Food (reclame) die hij al eerder had. Heerlijk!

• Als nagerecht zetten we nog een kop warme thee met een stukje chokolade erbij..

We blijven nog lekker zitten op de bankjes en genieten in stilte van de show die ons gepresenteerd word.

Hier volgen enkele foto’s uit deze fotoshoot bovenop de Lehenkopf met de aankomende onweersbui. Deze zijn ook als afdruk te koop, neem contact op als je interesse hebt.

Een krachtuiting van moeder natuur om ons te laten zien wie er de baas is. Schitterend!

Het onweer komt steeds dichterbij en het lijkt ook niet echt minder te worden. Onze weer-apps voorspellen dat het nèt aan ons voorbij zal trekken en zo gaat het dan ook precies in de loop van de avond, we zien de ene na de andere lichtshow zo aan onze neus voorbij komen. We zitten echt op de eerste rang. Wauw!

Langzaan aan begint het dan toch ook flink af te koelen en zodra er wat druppels beginnen te vallen besluiten we onze tent in te kruipen, het is dan al helemaal donker en in de verte gaat het behoorlijk te keer.

Op de een of andere manier kunnen we allebei de slaap niet vatten en we vragen ons af of het toch wel zo verstandig was boven op die berg de tent op te zetten. De ene na de andere onweersbui trekt langs ons heen, hebben we dan toch nog steeds geluk?

Dan komt het onvermijdelijke en de onweersbuien trekken niet meer weg, ze blijven om ons heen hangen:

FLITS, FLITS, ROMMEL ROMMEL!!! Wat een kabáál zeg als je zo open en bloot alleen maar onder een dun plastic tentdoekje ligt zeg! De wind en regen worden ook nóg heviger en krachtiger. Zitten de haringen wel goed genoeg vast? Houd het tentje dit wel? Alles schud, flappert en de wind giert om ons heen. Het is koud, nat en ooh zo guur net buiten ons tentje…

SOOW DAN!! Een bliksemflits zo dichtbij dat we de warmte gewoon voelen, net alsof er een bouwlamp op je gezicht gericht staat AAAAAAAH!!!

De ene na de andere lichtshow komt er voorbij drijven. Je voelt je zo klein en toch zo krachtig tegelijkertijd.

Al met al houdt ons tentje het gelukkig supergoed, we schudden alle kanten op maar het blijft fier overeind en we houden zelfs alles droog binnen. We nemen alle opties door van: inpakken en doorlopen het bos weer in tot alles meesleuren en de houten uitkijktoren in rennen om de storm uit te zitten…
We zuchten en besloten om te blijven liggen in ons tentje en de storm uit te zingen. Het moet toch ook vanzelf een keer ophouden?

Dan begint het rustiger te worden, het ergste lijkt achter de rug te zijn. Of zal moeder natuur toch nog een appeltje met ons te schillen hebben?

Ook de rest van de nacht doen we geen oog dicht, maar gelukkig is het bij deze uitbarstingen gebleven.

Morgen staan we weer vroeg op om snel in te pakken en weer op pad te gaan, weg van deze berg en de uitkijktoren. Wat een avontuur zeg!!

Tot morgen!

Let op: wildkamperen is verboden in Duitsland, wij moedigen niet aan om dit te doen. Wij hebben dit op eigen risico gedaan en hebben geen problemen ondervonden.

De GPX file van onze vijfde dag van de Schluchtensteig kun je hier vinden en downloaden via Outdooractive: