Tenminste dat lees je in de outdoor-bladen en het was zelfs bij de NOS op TV te zien!
Maar in de praktijk is het best koud, en dan vooral ’s nachts als je “er even uit moet” voor een sanitaire pitstop of omdat je van wat geritsel wakker word terwijl je dik ingepakt in je donzen slaapzak op je slaapmatje in de tent op de grond ligt.
Een koude neus! En je voeten zijn ook al niet heel erg warm. Hup eruit dan maar, fleece-vest aan en je ritst de tent open. Je ziet de witte rook van je adem voor je in het licht van je koplampje terwijl je je schoenen aanschiet en aan de donkere weg naar het toiletgebouw begint.
Terwijl je verder loopt merk je dat het al minder koud aan begint te voelen en het valt je op dat je eigenlijk best nog wat om je heen kunt zien in het bos door het licht van de maan. Er zijn al wat vogels wakker en je ziet zo nu en dan een konijntje weghuppelen.
Wat een rust, best lekker eigenlijk. Heerlijk zelfs!
Het toiletgebouw is eigenlijk helemaal niet zo ver weg als je in gedachten had toen je uit je slaapzak moest, en binnen voelt het lekker warm aan.
Dan snel terug naar de tent en je besluit die extra fleece lekker aan te houden als je terug je slaapzak inkruipt, lampje uit en verder slapen. Welterusten…
In februari gingen wij er lekker op uit naar het Natuurkampeerterrein de Vlagberg in de staatsbossen van Sint Anthonis. Logeren bij de boswachter. Lees binnenkort meer over dit heerlijk fotografie-avontuur op mijn allereerste echte blog!
Stay tuned, tot snel!
